Πιτόεφ

(Pittoeff). Οικογένεια Γάλλων ηθοποιών και ανθρώπων του θεάτρου, ρωσικής καταγωγής. 1. Ζορζ (1884 – 1939). Σπούδασε νομικά το 1905 στο Παρίσι και παράλληλα έπαιζε σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις. Όταν γύρισε στη Ρωσία εργάστηκε στο θέατρο Β. Φ. Κομισαρζέφσκαγια και στο δραματικό θέατρο που διεύθυναν οι Π.Π. Γκαϊντεμπούροφ και Ν.Φ. Σκάρσκαγια. Το 1912 οργάνωσε δικό του θίασο με τον οποίο περιόδευσε τη Ρωσία. Στο διάστημα από το 1915 έως το 1922 έζησε στην Ελβετία και στο Παρίσι. Στο Παρίσι έγινε θιασάρχης. Συγκαταλεγόταν ανάμεσα στις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του γαλλικού θεάτρου στις δεκαετίες του 1920 και 1930. Ήθελε τη θεατρική τέχνη διαποτισμένη με ποίηση και ανθρωπιά και αγωνίστηκε να δημιουργήσει ένα θέατρο προσιτό στον απλό άνθρωπο. Οι σκηνοθετικές αντιλήψεις του Π. βρήκαν την πληρέστερη έκφρασή τους στο ανέβασμα του Άμλετ του Σαίξπηρ (1920), της Αγίας Ιωάννας του Σο (1925) και των Τριών αδελφών του Τσέχοφ (1929). Ως ηθοποιός διακρίθηκε ιδιαίτερα στους ρόλους του Άμλετ, των Τούζενμπαχ, Τρέπλεφ και Αστρόφ στις Τρεις αδελφές, στον Γλάρο και στον θείο Βάνια του Τσέχοφ και του Προτάσοφ στο Ζωντανό πτώματου Λ. Τολστόι. 2. Λουντμίλα (1895 – 1951). Σύζυγος του προηγούμενου. Το 1916 έκανε την πρώτη της εμφάνιση με το θίασο του Ζορζ Π. στην Ελβετία. Έπαιξε τους πιο διαφορετικούς ρόλους, που συχνά βρίσκονταν σε αντίθεση μεταξύ τους και υποστήριξε και εφάρμοσε τις καινοτομίες του συζύγου της. Το ταλέντο της αποκαλύφθηκε στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Αγίας Ιωάννας του Σο. Από το 1939, η Λουντμίλα έζησε και εργάστηκε στην Ελβετία, στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Από το 1945 έζησε στο Παρίσι. Η Λουντμίλα και ο Ζόρζ Πιτόεφ σε σκηνή από το έργο του Ανούιγ «Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές», που σκηνοθέτησε ο Πιτόεφ στο Παρίσι το 1937.